Ik heb de laatste tijd nogal een
hakerig leven.
Even bij de Tour op tv een blokje.
Het is ook zo gemakkelijk gepakt
zo'n haakwerkje.
Op de een of andere manier heb ik het gewoon druk.
Terwijl ik de hele dag roep dat ik
nergens kom.
Kom ik net nog bij de dierenarts vandaan.
Puck is ergens allergisch voor.
Al voor de derde keer dit jaar
heeft hij jeukende flaporen.
Je snapt dat zo'n kap niet erg goed is
voor je
zelfvertrouwen!
Verder heeft hij ook jeukplekjes op
zijn lijfje.
Gelukkig heeft hij
nu
zalfjes en medicijnen.
Dus kan hij eindelijk lekker even
bijslapen.
Heb ik even mooi tijd om te bloggen.
Dat speelt na zo'n dikke week
echt wel
door mijn hoofd.
Ik ben er nog hoor.
Was de hele week druk met dingen
regelen
voor de oude mevrouw.
Die wordt steeds hulpbehoevender.
Ik vroeg ook
langdurige zorg aan.
Dat is dus opname
in een
verpleeghuis.
Daar is echt geen plaats.
Mijn hoop is dat met een toewijzing
het in crisissituaties
makkelijker wordt een plek
te vinden.
Ik deed het eigenlijk
zonder veel emoties.
Had gedacht dat het me moeilijker
zou vallen.
Maar dat is niet zo.
De laatste weken valt alles me heel zwaar.
Ik merk het ook aan mijn lichaam.
rare ontstekinkjes,
kleine pijntjes.
Het deed me besluiten om toch
de
huishoudelijke hulp weer terug te vragen.
Juist nu de Covid-19 cijfers weer oplopen.
Ik merk wel dat iedereen voorzichtig is.
Maar we weten allemaal dat het niet
echt
veilig is.
Eens even door mijn foto's rommelen.
Er gebeuren ook leuke dingen:
deze lap
"onder de voet gelopen"
was al tijden zoek.
Hij is weer terug.
Zat gewoon in een koffertje
met
kant en klare borduurwerkjes.
Ik ging nergens heen,
weet je nog.
Maar was gisteren wel op de
Woensdagsemarkt.
Mooie bos bloemen mee.
Tja, ik was toch op dorp.
Een mens moet af en toe toch naar de kapper!
Nee, ik ga echt nergens heen.
Waar ik ook tijd voor maakte:
een sok breien op een
superklein
rondbreinaaldje.
Het valt me nog niet mee.
Maar dat kan ook aan het kikkergroen
liggen.
In ieder geval wil ik nieuwe dingen
blijven leren.
Hoe klein ze ook zijn!