De laatste dagen zet ik bij
de oude mevrouw
een bordje warm eten op de trap.
Een van de wijkzusters die komt helpen
bij het wassen
is positief getest op corona.
Dus zit ze daar helemaal
alleen
in haar huis.
Gelukkig heeft ze net als
ik
wel aanleg voor kluizenaar.
Maar wat ze vooral mist is
de hondjes.
Die zijn dus even op
raambezoek geweest.
Om dat ik een zeldzame auto-imuunziekte
heb
is het voor mij te gevaarlijk
om er te gaan helpen.
Dat hebben we heel goed doorgepraat
aan het begin van de pandemie.
Maar het blijft heel hard.
Bovendien is er het risico op ziek worden.
Daarom ben ik wel blij met de strenge maatregels.
Ik heb wel makkelijk praten: ik hoef niet thuis te werken
en tegelijkertijd
de kleintjes zoet houden
schooltje te spelen.
Ik deed niet zoveel.
